Κριτική παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Κώστα Ιτούρη ( Μπαρούτα) Τα φεγγάρια της Μεσοχώρας
Από τον Κώστα Κατσαρό Πολιτικό Μηχανικό
Επίτιμο Γενικό Διευθυντή Δήμου Τρικκαίων
Το άνοιγμα στο χώρο της ποίησης είναι το πέταγμα του αητού που οραματίζεται ο ποιητής και η απογείωση από την πεζή και οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνει μόνος και αβοήθητος έχοντας μέσα στη νύχτα το φεγγάρι συντροφιά στη τρεμάμενη και δονούμενη γη της συντέλειας των εστιών και των αισθημάτων. Μεγάλος ο πόνος, μεγάλη η οργή, μεγάλο το παράπονο. Αστείρευτες πηγές έμπνευσης και ποιητικής δημιουργίας.
Η ηρεμία της κοινωνικής ζωής και του λαμπρού φυσικού περιβάλλοντος ταράχτηκε και οι χρυσοθήρες του νέου Κλοντάικ έκαναν την εμφάνισή τους από νωρίς και αναμίχθηκαν τότε οι καλοί με του κακούς, χάθηκαν απότομα οι παραδοσιακές και κυρίαρχες αξίες της συναδέλφωσης και της αλληλεγγύης, της καλής γειτονίας, των αγνών και φιλικών αισθημάτων, μπροστά στις επιχρυσωμένες ελπίδες της ταχείας προόδου και στην όψιμη υπεραξία της πανώριας πλέον γης, που όλα μαζί συντάραξαν το μυαλό και την καρδιά αθώων ανθρώπων και έγιναν λαίμαργοι και κακοί .
Το Μέγα Έργο, που θα άλλαζε τη μοίρα των ανθρώπων, προχωρούσε με γρήγορους ή αργούς ρυθμούς ανάλογα με το ψηφοθηρικό σήμα που έπαιρνε κάθε άνοιξη από το Κιλελέρ , τα σχέδια, οι προδιαγραφές και τα κυβικά του νερού, άλλαζαν με τη βούληση των ειδημόνων και των ανίδεων, έρρεε άφθονος πακτωλός χρημάτων, οι δαπάνες γίνονταν αφειδώς και προς πολλές κατευθύνσεις, οι άνθρωποι και οι διαμαρτυρίες τους, ήπιες η δυναμικές, έπρεπε με κάθε θυσία να σταματήσουν, το όραμα της υποτιθέμενης ανάπτυξης το σκοτείνιασε ο μακρόσυρτα φθοροποιός χρόνος και έγινε καταστροφική υστέρηση και η εν γένει λύση του προβλήματος, έγινε άλυτο, χρόνιο και αδιέξοδο, πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα.