Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016

Κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του Κώστα Κατσαρού π. Δημομηχανικού, «Σταλακτίτες» (στοχασμών - περιστατικών αποστάγματα)


 Πολύχρονο έργο  προβληματισμών και αναζητήσεων  σε  κοινωνικά, πολιτικά και φιλοσοφικά ζητήματα που πηγάζουν και αποστάζονται από εμπνεύσεις και προσεγγίσεις οραματισμού και καθημερινότητας.
Σε ένα ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο, ο πολυδιάστατος άνθρωπος,  βλέπει και ακροάται  καθημερινά την αρρυθμία του παγκόσμιου παλμού, με τα λίγα καλά και τα πολλά τρωτά, ελπίδες  να διαψεύδονται, προσδοκίες να μην δικαιώνονται, πιστεύω να κλονίζονται, αξίες να μεταμορφώνονται, νέα φετίχ να γεννιούνται, νέα υλικά και μίγματα να παράγονται,  στο όνομα μιας αόριστης υποσχόμενης δόμησης δίκαιου κοινωνικού περιβάλλοντος και υψηλής ποιότητας ατομικής και συλλογικής ζωής.
Και αυτός ο ίδιος, μέτοχος, δημιουργός και  υποδοχέας των μεταβολών,  στροβιλίζεται και πρέπει να ζήσει  και να δημιουργήσει την απλή ζωή του, παλεύοντας σκληρά,  ανάμεσα σε γνωστές και άγνωστες  σύνθετες σύγχρονες συναρτήσεις, σταθερές και μεταβλητές, με συμμετρίες και δυσαρμονίες και μέσα σε ανεξήγητες αναλογίες αντιφάσεων και αντιθέσεων, σύζευξης και αναίρεσης αρετών και προτύπων. 
Παρά τις δυσκολίες που έρχονται και παρέρχονται, πρέπει να κρατήσουμε ζωντανά τα καλά μας χαρακτηριστικά, την ελπίδα, την αγάπη, το όνειρο.
Μια διακριτική  ματιά αναζητήσεων και επιβεβαιώσεων στον καμβά  των μετασχηματισμών του κοινωνικού γίγνεσθαι,  όπου δυστυχώς, ο καθένας ζει και πορεύεται μοναχικά στον κόσμο του, στο χρόνο του, με τον τρόπο του.
Ένα βιβλίο, σε απλό σύμμικτο ποιητικό και πεζό λόγο,  χρήσιμο και ενδιαφέρον για όλους,  στην άγια και αισιόδοξη προσήλωση για έναν καλύτερο άνθρωπο, καλύτερες σχέσεις, καλύτερο κόσμο.

       Στο  βιβλίο περιέχονται τα παρακάτω:  
ελεγεία……………………………......……………...........………   8
ο ενδιάθετος κόσμος  ……………………………….......…….….  10
το όνειρο  ……………………………………………........….…    12
How much please ?  ………………………………….....….……. 15
η αποθέωση  ………………………………………….....….……..17
το υπόγειο  …………………………………………....……........  19
ασυνήθιστα ………………………………………….......….…     22
ο αναλογούν χρόνος ………………………….……….......…..      24
χωρίς προστάτες  σε άγνωστες στράτες  ……………..........….… .27
επί πλαστικού διαδρόμου ……………………………........……..  32
τρεις ανάδελφες  …………………………………….......……….   33
για μια πλάκα χρυσού  ……………………………….......….…… 35
οι λαζαρίνες  ………………………………………….....…….…   37
περίγραμμα εαυτοπροβολής ……………..…………......…..…..    39
επίσκεψη αβροφροσύνης  στο Δημαρχείο…………........….…..    41
στιχομυθία  ……………………………………………......……..   42
προς νεαρό αστυάνακτα ……………………………......….…….  44
le croissant …………………………………………….........……  47
γυναικεία …αλληλεγγύη ……………………………......….……  50
με σπασμένη φτερούγα ……………………………….......….…..  53
το ξαλάφρωμα   ……………………………………......….….…..  55
Φουκουσίμα 2011  …………………………………........….……  56
το χαλί της ευημερίας ………………………………......…….….  58
παράλληλες πτήσεις ……………………………….....……..…..   60
ΦΥΓΕ!    .………………………………………….......….…….   62
ρακοσυλλέκτης  με  prestige  ……………………......…….….…. 65
οι χαμένες γενιές  ………………………………….....……....….   67
le diseuse...................……………………………….....………….  70
άνθρακες ο θησαυρός  ……………………………..........…....…   73
η εργατική τάξη δεν τρώει μέλι …………....…………........……. 76
πλήγμα παραμυθιού  ……………………………….....…….…..   77
ανέλπιστα  …………………………………………............……    78
η γεωμετρία της ζωής  …………………………….....….………   79
η απαξίωση  …………………………………………........…….    81
εκεί στο κάστρο   …………………………………….........……    83
ευτυχώς δεν με απέτρεψες   ………………………….........……   84
…σαν τον Ιωάννη     ………………………………….......……    86
των τεσσάρων εποχών  ……………………………….........……  88
μια φωτογραφία μου θύμισε το δάσκαλό μου  ……….........….…. 89
αμάραντα  ………………………………………………..........…   91 
ο θανατοποινίτης και η αναίρεση της χάρης  …………...........….  93
ένας άλλος άνθρωπος μια άλλη μέρα  ………………..........….…  95
η αυτορρύθμιση   …………………………………..........….….    97
μαζί σου νεαρέ, εκτός αν…....……………………...…..….…..    99
ας     ……………………………………………………..….....    106 
ΠΡΟΣΟΧΗ  : ΚΡΑΤΕΙΣΘΕ ΑΠΟ ΤΑΣ ΧΕΙΡΟΛΑΒΑΣ ..........…109
τα εμπεδωμένα     ………………………………………......….   111
οι υποκριτές    ………………………………………….......…..   112
συνειρμοί : (Α  επαφή  -  Β  ανανέωση)    ……………............… 114
η απληστία      ………………………………………........….....   116 
όσο κρατάει ένας ιστός    ……………………………........…….  117
ο σταλακτίτης  …………………………………….….....…..…   120
το φιλί     ………………………………………………........…    122
η ζωή και ο θάνατος του Άλκη   ……………………....….....….  123
η συγνώμη      ………………………………………..…...…….   125
η σημαδιακή πορεία    ………………………………..…....……  128
αναφορά-κριτική  σε ποιητική συλλογή …………......…........….. 149 

Το βιβλίο διατίθεται στα βιβλιοπωλεία

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ


Ο Κωνσταντίνος Ε. Κατσαρός γεννήθηκε στη Μεσοχώρα Τρικάλων το 1945. Είναι διπλωματούχος Πολιτικός μηχανικός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Εργάστηκε:  
-ως τραπεζικός υπάλληλος στην ΕΤΕ 1963 - 64
-ως ελεύθερος επαγγελματίας μηχανικός
-ως εκπαιδευτικός τεχνικών σχολών  
-ως  δημομηχανικός του Δήμου Τρικκαίων 1975 - 2009
Συγγραφικό έργο:
Συγγραφέας της «ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ» έκδοση του Τρικαλινού Ημερολογίου 2008 – 9 του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Τρικκαίων.
Αναρτήθηκε συμπληρωμένη στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση   http://poleodomiki.blogspot.gr
Συγγραφέας της «ΕΡΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ»  
Αναρτήθηκε στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση   http://ergotexniki.blogspot.gr
Αρθρογράφος και κριτικός σε εφημερίδες και περιοδικά. 

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

Το νέο βιβλίο του Ευαγγέλου Σωτ. Στάθη

«Ο ομηρικός κόσμος, όπως και στη Θεσσαλία ως τα τέλη του 20ου  αι.».
(αγροτική ζωή – χλωρίδα και πανίδα)


Του Δημήτρη Τσιγάρα

Την αυγή του ελληνικού πολιτισμού, εποχή που διηγείται ο Όμηρος στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, δίνοντάς μας πληροφορίες ποιητικά επεξεργασμένες, με περίτεχνη πλοκή, τεράστιο μέγεθος και εξαιρετική ποιότητα, θέλησε να θέσει ως αφετηρία, στο δικό του έργο και να το φθάσει μέχρι τις μέρες μας, εστιάζοντας στο γεωγραφικό χώρο της Θεσσαλίας, ο συντοπίτης μας, φιλόλογος - συγγραφέας Ευάγγελος Στάθης.
Πρόκειται για το νέο βιβλίο του, που εκδόθηκε πρόσφατα με τον τίτλο: «Ο ομηρικός κόσμος, όπως και στη Θεσσαλία ως τα τέλη του 20ου  αι.». (αγροτική ζωή - χλωρίδα και πανίδα), που είχα την ευκαιρία να το σχεδιάσω και να το επιμεληθώ.
Ο συγγραφέας, Ευάγγελος Στάθης, ανθολόγησε από τον κόσμο των ομηρικών επών τους κατάλληλους στίχους και με άψογη αρμολόγηση και άρτια σύνθεση δημιούργησε το δικό του έργο, που θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως ένα έργο ψυχής, υψηλής συνθετικής επάρκειας, προϊόν ισχυρής θέλησης και συνεπούς μελέτης. Σαν ένας άλλος ραψωδός ψηλάφισε όλους τους στίχους και των δύο επών που προσιδιάζουν στο γεωγραφικό χώρο της θεσσαλικής γης και συστηματοποιώντας τους, δημιούργησε τη δική του αφηγηματική και περιγραφική ενότητα. Με το ταλέντο του αοιδού, αξιοποίησε, ανασύνθεσε και μας αφηγείται το επικό τραγούδι ενός ευλογημένου τόπου, της Θεσσαλίας, όπου η πλούσια χλωρίδα και η πανίδα της, αποκαλύπτουν τη διαχρονικότητά της. Λάτρης ο ίδιος του Ομήρου, δε θα μπορούσε να μην εμπνευστεί από τη λαϊκή δημιουργία αιώνων και να μην την αποδώσει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.
Τα γεωργικά εργαλεία και η μεθοδολογία των καλλιεργειών, όπως αναφέρει, δεν άλλαξαν γενικά από την εποχή του Ομήρου και του Ησιόδου. Ομηρική λοιπόν και ησιόδεια η ζωή των χωριών του θεσσαλικού κάμπου, ιδίως ως προς τον τρόπο καλλιέργειας, μέχρι σχεδόν και τη δεκαετία του 1970. Γόνος και ο ίδιος ο συγγραφέας, αγροτικής οικογένειας του θεσσαλικού κάμπου, καθώς γεννήθηκε στο Βαλτινό Τρικάλων, βίωσε έντονα στα νεανικά του χρόνια τις αγροτικές εργασίες και ασχολίες των κατοίκων της περιοχής. Αργότερα, στα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια, κυρίως δε όταν ασκούσε το λειτούργημα του εκπαιδευτικού- φιλολόγου, γνώρισε και μελέτησε τον Όμηρο. Οι περιγραφές και οι αφηγήσεις των επών του τού δημιούργησαν συνειρμούς και διήγειραν την φαντασία του. Φαντάζονταν και φαντάζεται ακόμα ότι, όπως εμείς, έτσι και εκείνοι εργάζονταν και ασχολούνταν με τις ίδιες εργασίες και ασχολίες, με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια μέσα, όπως και σήμερα. Γι’ αυτό και στο εισαγωγικό του σημείωμα απευθύνεται με διάθεση βιωματικής προσέγγισης στον σημερινό Θεσσαλό αγρότη λέγοντάς του: «Αφήνω και τη δική σου φαντασία φίλε αγρότη, να εξαφθεί, ώστε να ιδείς με τα δικά σου μάτια ότι η ομηρική ζωή συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο και στα σύγχρονα χρόνια. Θα αισθανθείς τον ομηρικό άνθρωπο δίπλα στο χωράφι σου ή στο μαντρί σου».
Με τις εξαίρετες ομηρικές περιγραφές και αφηγήσεις, με συγκεκριμένα παραδείγματα δίχως περιττές αναλύσεις, ο συγγραφέας συνυφαίνει το έργο του και αποκαλύπτει τις διδαχές, τις αξίες και τα διαχρονικά εθιμοτυπικά δρώμενα της συγκεκριμένης περιοχής. Με τα σχόλιά του διευκολύνει και βοηθάει στην πλήρη κατανόηση του κειμένου. Οι επιλεγμένες εικόνες που υπάρχουν σε αρκετά σημεία του κειμένου είναι έργα τέχνης και από την αρχαιότητα και από τα νεότερα χρόνια και έχουν άμεση σχέση με το ομηρικό κείμενο.
Έτσι η μεγάλη λογοτεχνική και μορφωτική αξία του ομηρικού έργου, μέσα από αυτό το βιβλίο του Ευαγγέλου Στάθη, αναπλαισιώνεται, προσαρμόζεται και αποκαλύπτεται περίτεχνα στην επιλεγμένη ενότητα της Θεσσαλίας, με μια διαχρονικότητα που εκπλήσσει και συνάμα γοητεύει!
Μαζί με τα άλλα δύο αξιόλογα έργα του, τα βιβλία με τίτλους, «Το Βαλτινό Τρικάλων  τ. Α τα Ιστορικά και Β τα Λαογραφικά» και το «Γλωσσάρι Ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας», προσφέρει ένα πολύτιμο και ανεκτίμητο θησαυρό στον τόπο μας και καταξιώνεται ταυτόχρονα στη συνείδησή μας ως ένας ικανός και αξιόλογος συγγραφέας.

Θερμά συγχαρητήρια!

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

«ΔΙΑΛΕΧΤΟ» Ο τόπος και η ιστορία του

Βιβλιοπαρουσίαση
Του Δημήτρη Τσιγάρα

Με στόχο την καταγραφή και την παρουσίαση της ιστορίας του χωριού της, το Διαλεχτό, η φιλόλογος  - συγγραφέας Βασιλική Νικ. Στεργίου κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο «ΔΙΑΛΕΧΤΟ ο τόπος και η ιστορία του».
Πρόκειται για ένα καλαίσθητο βιβλίο, το οποίο περιέχει συμπυκνωμένη όλη την τοπική ιστορία και λαογραφία του χωριού Διαλεχτό Τρικάλων.
Στις 300 σελίδες του βιβλίου, όπου την παραγωγή είχαν οι εκδόσεις «Γένεσις», αποτυπώνεται εύγλωττα ο βίος των κατοίκων του Διαλεχτού στο διάβα των αιώνων.
Η συγγραφέας, περιγράφει τα χαρακτηριστικά του χωριού και διανθίζει με γλαφυρότητα το κείμενό της, το οποίο στηρίζεται σε ιστορικές πηγές και είναι επενδεδυμένο με φωτογραφικό υλικό, χάρτες, πίνακες και φωτοαντίγραφα ιστορικών ντοκουμέντων.
Έχοντας γεννηθεί και ζήσει η ίδια στο Διαλεχτό, «ανασταίνει» τα τοπία της περιοχής διαθέτοντας εκείνη την ιδιαίτερη ματιά που έχει ασκηθεί να βιώνει βαθιά τη συγκίνηση μέσα στη φύση, στις αλάνες, στις γειτονιές, στις ράχες, στα λιβάδια, στα ποτάμια… σ’ έναν κόσμο που κατοικούν αρμονικά άνθρωποι, ζώα και φυτά.


Η συγγραφέας Βασιλική Στεργίου, ξεκινώντας με τον γεωγραφικό προσδιορισμό του χωριού περιγράφει τις φυσικές ομορφιές της περιοχής, και αναδεικνύει με σοφία το νόημα, τα πλεονεκτήματα και τις χάρες της φύσης επικαλούμενη την παροιμιώδη φράση: «Στον τόπο σου και οι πέτρες σου δίνουν να φας»!
Ακολουθείται μια ιστορική καταγραφή της περιοχής από την Αρχαιότητα - Τουρκοκρατία - Τσιφλίκια και Κολίγοι μέχρι τις μέρες μας.
Καταγράφεται η ιστορία της Διοικητικής εξέλιξης και του δημογραφικού χάρτη του Διαλεχτού.
Στη συνέχεια περιγράφεται η οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων και παράλληλα τα ήθη και έθιμα αυτής.
Ακολουθεί η αναφορά στην Εκπαίδευση, στα σχολεία και στην εναγώνια ρήση «Μάθε παιδί μου γράμματα να ΄χεις καλά γεράματα».


Το δικό τους χώρο στο πόνημα, περιλαμβάνουν και οι ναοί, τα ξωκλήσια, το κοιμητήριο, οι ιερείς και ψάλτες.
Στο Κεφάλαιο του Πολιτισμού η συγγραφέας πραγματεύεται τα παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια, τα ήθη και έθιμα, τις παροιμίες, τα αινίγματα, τους θρύλους τις δοξασίες, τις δεισιδαιμονίες, τους  Πολιτιστικούς  και Αθλητικούς Συλλόγους.
Το πόνημα τελειώνει με το Φωτογραφικό παράρτημα, και το τοπικό Λεξιλόγιο.
Η αίσθηση του αναγνώστη είναι αναμφίβολα μαγευτική!
Έτσι όπως προκύπτει μέσα από τη στοχαστική διάθεση, την άκρα ευαισθησία, τη δραστική έκφραση και το καλλιεργημένο βλέμμα -όχι επιδεικτικό αλλά μετρημένο και ουσιαστικό- η συγγραφέας παραδίδει στην τοπική κοινωνία του Διαλεχτού ένα διαλεχτό, ολοκληρωμένο, σύνθετο και καλά οργανωμένο έργο.
Οι κάτοικοι του Διαλεχτού έχουν ένα λόγο παραπάνω τώρα να αισθάνονται υπερήφανοι για τον τόπο τους, αλλά και για το πνευματικό αυτό δημιούργημα! 

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Bιβλιοπαρουσίαση Ποιητικής Συλλογής ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΤΣΙΓΑΡΑ: “Εξιδανικεύσεις και Δαιμονοποιήσεις”


Παρουσιάζει ο Λευτέρης Α. Αναστασίου


“Θα ζωγραφίσω με τον άνεμο λουλούδια
 με την κιθάρα μου θα φτιάξω δυό τραγούδια
με τα όνειρά μου θα σφυρίξω ένα σκοπό
και θ' αντιστέκομαι με σθένος στο κακό”
(“Ένα παιχνίδι η ζωή” (Δ.Τ.)
Ο Δημήτρης Α. Τσιγάρας όχι τυχαία διάλεξε για τον τίτλο της “ποιητικής του Συλλογής” την παράταιρη και ιδιόρρυθμη έκφραση “Εξιδανικεύσεις και δαιμονοποιήσεις”. Φυσικά, σε πρώτο πλάνο δυσκολεύει την άμεση κατανόηση, όταν όμως εγκύψει με σοβαρότητα ο αναγνώστης στην ανίχνευση του νοήματος των ποιημάτων της Συλλογής καταλαβαίνει την αγωνία του ποιητή. Στη σελ. 5 στο “εισαγωγικό σημείωμα” γράφει αιτιολογώντας τον τίτλο: “Βρισκόμουνα μπροστά σ' ένα βασανιστικό δίλημμα. Να εκδώσω ή να διατηρήσω αυστηρά την ιδιώτευση αυτών των κομματιών της ψυχής μου... Μέσα στις αντοχές του Χρόνου η Ποίηση έχει τον τελευταίο λόγο και το δικαίωμα της επιλογής... Τακτοποιώντας μέσα μου (εξιδανικεύσεις και δαιμονοποιήσεις) σκέψεις και συναισθήματα, νιώθω απενοχοποιημένος και τολμώ να καταθέσω στο κοινό - όχι στην αγορά- αίτηση για την πολιτογράφησή μου στων ιδεών την Πόλη...”. Στην ποίησή του ο εκ Βαλτινού ποιητής βάζει ως πρωταρχικό του στόχο τη συμπόρευση Ποίησης και Μουσικής σε μεταμεσονύχτιες στιγμές σιωπής. Είναι η συμπόρευση -διατείνεται- της ζωής με το όνειρο, στο αινιγματικό μονοπάτι της ύπαρξης:
“Στον άμωμο τόπο,
 στα ουράνια δώματα
μόνο με το θυμίαμα της Ποίησης
την ευγένεια της Μνήμης
την αγνότητα της Μουσικής
μπορείς να πλησιάσεις”
(“Προμετωπίδα”)



Σχίζει την καταχνιά των λέξεων η αγωνία πνεύματος λευκού -όπως της αυλής του τα λευκά περιστέρια- όταν ανασαίνει η αγάπη στα σύνορα του ακοίμητου χρόνου της νιότης, που αναμετριέται στο αλώνι της καρδιάς. Τότε ζευγνύει το στίχο με τις νότες και πυρπολεί με Μνήμη αγάπης τα συναισθήματά του. Είναι οι στιγμές που λάμπει ολάκερος ο λόγος στα σπίτια του χωριού της Θεσσαλίας -την άγια του Φάτνη- με τις πυκνοκατοικημένες λέξεις:
 “Ακούω τους χτύπους της καρδιάς κι αναθαρρεύω
με τα φτερά ενός αγγέλου ταξιδεύω
μέσα στου κόσμου την αέναη γιορτή
άνθρωποι κι άγγελοι πορεύονται μαζί”.
(“Ένα παιχνίδι είναι η ζωή”)
Σε ώρες ταπεινές μια πρωτοπαρουσιαζόμενη ποιητική συλλογή γεμάτη από την αξιοπρέπεια της ιερής του Γης και από τη βαθύτερη αίσθηση της μοίρας του αγρότη και του εργάτη, η οποία συνοδεύεται από την πήλινη σαγήνη απατηλών αντανακλάσεων, ανταμώνει ένα μουσικό φως με μια σπάνια εικόνα κι ένα ένδοθεν διάνυσμα συναισθηματικής κορύφωσης:
 “Στ' αλώνια της νιότης μας τα βολικά
μνήμες, βιώματα, νοσταλγικά
γελούσαμε, παίζαμε, μαλώναμε, ολόγυρα
απ' το πρωί μέχρι το λιόγερμα”
                        ```
 Στ' αλώνια της νιότης μας, τα παιδικά
ξένιαστα, χρόνια, ονειρικά
φτιάχναμε, πλάθαμε τη μπουκουβάλα
από ψωμί, τυρί και γάλα...”
(Στ' αλώνια)
Μέσα από τη βιωμένη ευαισθησία, η οποία ντύνει την αισθηματική και αισθητική του πληρότητα, ανιχνεύει το μήνυμα της Αγάπης, μεταφέροντας τον υπαρξιακό του λόγο -δίχως αμφίβολες λεκτικές ακρότητες ή ιδιωματισμούς- στη σύγχρονη, λαβωμένη από την αγγλοσαξωνική κουλτούρα, έκφραση με κάποιες νότες έναρθρης μουσικής αχλύος φορτωμένες εναπόληση και τρυφερότητα από τις γάργαρες πηγές της Θεσσαλικής ενδοχώρας αξιοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις αξίες της λαϊκής παρουσίας και παράδοσης:
“Θα ψάχνω μες στις γειτονιές
να βρίσκω τα όνειρά τους
κι απ' τα κομμάτια τους αυτά
θα πλέκω τα φτερά τους”
(“Ο φτεροποιός”).

Ζεστή και ανθρώπινη φωνή η ποίησή του και το τελευταίο κομμάτι της “στιχουργικής” του τραγουδάει -μεταφορικά και κυριολεκτικά- μ' έναν αστραφτερό καταρράχτη λυρισμού για τις μνήμες της εφηβείας και της νιότης, τους καημούς και τα οράματα με μια ευαισθησία και ανθρωπιά θρεμμένη από τους Θεσσαλικούς δημοτικούς και λαϊκούς ήχους...

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Το νέο βιβλίο του Νεκτάριου Κατσόγιαννου


«Το φρούριο, το ρολόγι και το βυζαντινό υδραγωγείο των Τρικάλων»
Του Δημήτρη Τσιγάρα



Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του συγγραφέα – ερευνητή Νεκτάριου Κατσόγιανου, με τίτλο «Το φρούριο, το ρολόγι και το βυζαντινό υδραγωγείο των Τρικάλων».
Πρόκειται για μια πολύχρονη εργασία, του ποιητή της εξερεύνησης και του κυνηγού των τεκμηρίων, ιστορικών και φωτογραφικών ντοκουμέντων της πόλης μας, που με τόση ευαισθησία κατάφερε να συνθέσει ακόμη ένα εξαιρετικό, ερευνητικό, ιστορικό έργο, για την πόλη των Τρικάλων.
Η ιστορία της πόλης ανέκαθεν συγκινούσε και εντυπωσίαζε τον άοκνο συγγραφέα, δημιουργώντας του έτσι, συναισθήματα εξαιρετικής δυναμικής και ταυτόχρονα αδυσώπητης ανάγκης, με τα οποία εξέφραζε «σκάβοντας τη γη» και ξεθάβοντας τους θησαυρούς με επιστημοσύνη αρχαιολόγου.
Όπως σε κάθε του βιβλίο, η σκέψη του Νεκτάριου Κατσόγιαννου, και η εξερευνητική ματιά του, κυριεύεται από μια ανεξέλεγκτη δύναμη καταγραφής και ανάδειξης ιστορικών ντοκουμέντων, τα οποία διαφωτίζουν σιγά - σιγά τις πιο σκοτεινές πλευρές του θέματος που κάθε φορά καταπιάνεται.


Κυριευμένος και πάλι από το μεράκι του, ο συγγραφέας- ερευνητής, Νεκτάριος Κατσόγιαννος, στο δέκατο έκτο, κατά σειρά βιβλίο του, καταπιάνεται και αυτή τη φορά, με θέμα τοπικής ιστορικότητας και καταγράφει με την ματιά του ερευνητή το φυσικό και τεχνητό μνημείο του κάστρου των Τρικάλων.
Αναδιφώντας, σε παλιές τοπικές εφημερίδες, στις διάφορες αναφορές των περιηγητών και στην σχετική επί του θέματος βιβλιογραφία, αναζητεί και συλλέγει στοιχεία με τα οποία συνθέτει και δομεί το πόνημά του.


Ξεκινώντας με την περιγραφή της ανέκδοτης γκραβούρας του εξωφύλλου, στην οποία για πρώτη φορά απεικονίζεται ένα πραγματικό τοπίο της βορειοδυτικής περιοχής των Τρικάλων, Τρικκαίογλου, Κουτσομύλια, όπως ήταν το 1849, σύμφωνα με την περιγραφή του Άγγλου περιηγητή Έντουαρτ Ληρ, ο συγγραφέας παρουσιάζει ένα-ένα τα κοιτάσματα της ιστορικής παρακαταθήκης.

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Συνέντευξη με τον κ. Δημήτρη Τσιγάρα, με αφορμή το Λεύκωμα «Τρίκαλα...τότε και τώρα…»


Ο Δημήτρης Τσιγάρας είναι γραφίστας, ζει και εργάζεται στα Τρίκαλα.
Ασχολείται γενικότερα με τις καλές τέχνες. Έχει εκδώσει διάφορα βιβλία, μεταξύ αυτών και το λεύκωμα με τον τίτλο «Τρίκαλα...τότε και τώρα…», το οποίο στάθηκε αφορμή για μια συνέντευξη με τη Βέρα Μπαλαμίτσα.

«Τρίκαλα...τότε και τώρα…» ένας τίτλος που προσδιορίζει μια χρονική περίοδο σε έναν συγκεκριμένο τόπο και συνοψίζει την κεντρική ιδέα μιας προσωπικής δημιουργίας. Ένα συλλεκτικό λεύκωμα για την περιοχή των Τρικάλων.
Κύριε Τσιγάρα, πόσος κόπος και χρόνος απαιτήθηκε για τη ολοκλήρωση αυτής της έκδοσης;

Η δημιουργία ενός έργου, σε σχέση με το χρόνο και τις δυσκολίες, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Λένε πως, όταν η προσέγγιση, στην οποιαδήποτε ενασχόληση, εμπεριέχει το στοιχείο του ερωτισμού, τότε τα πράγματα εξελίσσονται και πραγματοποιούνται εύκολα και γρήγορα. Η σχέση μου με την τέχνη, φροντίζω, συνήθως να είναι ερωτική και ως εκ τούτου, η ενασχόληση γίνεται ευχάριστη και δημιουργική.
Με σύμμαχο, λοιπόν, το μεράκι και την αγάπη για την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας, ο κόπος μετατράπηκε σε ευχαρίστηση, ο χρόνος έγινε ακατάληπτος και το λεύκωμα ολοκληρώθηκε χωρίς να το καταλάβω.

Πως προέκυψε η ιδέα για την δημιουργία του λευκώματος με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στοιχεία; Οι αποτυπώσεις των εικόνων έγιναν μ΄ αυτό το σκοπό, στοχευμένα ή η ιδέα εξελίχθηκε στην πορεία;

Η ιδέα της δημιουργίας του λευκώματος ξεκίνησε την στιγμή που αντιλήφθηκα ότι είχα ζωγραφίσει ένα αρκετά μεγάλο αριθμό εικόνων, που θα μπορούσε να αποτελέσει την θεματολογία ενός τέτοιου έργου. Έτσι στη συνέχεια οργάνωσα το ενδιαφέρον μου προς την κατεύθυνση της δημιουργίας του συγκεκριμένου λευκώματος, αναζήτησα το απαραίτητο υλικό και η εργασία έγινε στη συνέχεια μεθοδευμένα και στοχευμένα.

Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν να αντλήσετε πληροφορίες και υλικό, καθότι η θεματολογία του έργου σας αφορά και σε παλαιότερα ιστορικά στοιχεία των Τρικάλων;

Πηγή έμπνευσης αυτού του έργου αποτέλεσε, ένα πλήθος διαφόρων παλιών φωτογραφιών, οι οποίες, ευτυχώς, διέρρηξαν το φράγμα του χρόνου και διέσωσαν σημαντικές πληροφορίες για το αστικό περιβάλλον της πόλης των Τρικάλων. Ότι δεν έσβησε στο διάβα του, ο χρόνος -αλλά άφησε τα σημάδια του- αποτυπώθηκε σε δικές μου φωτογραφίες, που στη συνέχεια φιλοτεχνήθηκαν, έγιναν ασπρόμαυρες εικόνες - σκίτσα - και αποτέλεσαν το εικαστικό μέρος του λευκώματος.
Οι πληροφορίες και τα ιστορικά στοιχεία αντλήθηκαν από πηγές και βιβλιογραφία διαφόρων εκδόσεων, οι οποίες αναφέρονται στο λεύκωμα.

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Τα φεγγάρια της Μεσοχώρας - Βιβλιοκριτική



Κριτική παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Κώστα Ιτούρη ( Μπαρούτα) Τα φεγγάρια της Μεσοχώρας

Από τον Κώστα Κατσαρό Πολιτικό Μηχανικό
Επίτιμο Γενικό Διευθυντή Δήμου Τρικκαίων



Το άνοιγμα στο χώρο της ποίησης είναι το πέταγμα του αητού που οραματίζεται ο ποιητής και η απογείωση από την πεζή και οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνει μόνος και αβοήθητος έχοντας μέσα στη νύχτα το φεγγάρι συντροφιά στη τρεμάμενη και δονούμενη γη της συντέλειας των εστιών και των αισθημάτων. Μεγάλος ο πόνος, μεγάλη η οργή, μεγάλο το παράπονο. Αστείρευτες πηγές έμπνευσης και ποιητικής δημιουργίας.


Όλα αναποδογυρίζουν και αλλάζουν ξαφνικά όταν πριν από εικοσιεπτά (27) χρόνια! εν μέσω αφελών χειροκροτημάτων αναγγέλονται από επίσημα χείλη τα μεγάλα και τρανά που θα συμβούν πολύ γρήγορα και θα κάνουν την ορεινή Μεσοχώρα γη της επαγγελίας!
Η ηρεμία της κοινωνικής ζωής και του λαμπρού φυσικού περιβάλλοντος ταράχτηκε και οι χρυσοθήρες του νέου Κλοντάικ έκαναν την εμφάνισή τους από νωρίς και αναμίχθηκαν τότε οι καλοί με του κακούς, χάθηκαν απότομα οι παραδοσιακές και κυρίαρχες αξίες της συναδέλφωσης και της αλληλεγγύης, της καλής γειτονίας, των αγνών και φιλικών αισθημάτων, μπροστά στις επιχρυσωμένες ελπίδες της ταχείας προόδου και στην όψιμη υπεραξία της πανώριας πλέον γης, που όλα μαζί συντάραξαν το μυαλό και την καρδιά αθώων ανθρώπων και έγιναν λαίμαργοι και κακοί .
Το Μέγα Έργο, που θα άλλαζε τη μοίρα των ανθρώπων, προχωρούσε με γρήγορους ή αργούς ρυθμούς ανάλογα με το ψηφοθηρικό σήμα που έπαιρνε κάθε άνοιξη από το Κιλελέρ , τα σχέδια, οι προδιαγραφές και τα κυβικά του νερού, άλλαζαν με τη βούληση των ειδημόνων και των ανίδεων, έρρεε άφθονος πακτωλός χρημάτων, οι δαπάνες γίνονταν αφειδώς και προς πολλές κατευθύνσεις, οι άνθρωποι και οι διαμαρτυρίες τους, ήπιες η δυναμικές, έπρεπε με κάθε θυσία να σταματήσουν, το όραμα της υποτιθέμενης ανάπτυξης το σκοτείνιασε ο μακρόσυρτα φθοροποιός χρόνος και έγινε καταστροφική υστέρηση και η εν γένει λύση του προβλήματος, έγινε άλυτο, χρόνιο και αδιέξοδο, πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα.